De Draler
De dralerKijk, daar staat ie weer te dralenvoor het bankje in het parkalsof hij wacht op een geheim signaalvan een
De dralerKijk, daar staat ie weer te dralenvoor het bankje in het parkalsof hij wacht op een geheim signaalvan een
Twee pubermeiden op een bankje In het park, onder bomenmet bladeren als fluisterende moederszitten twee meisjeshun knieën vol geheimenhun stemmen
Rustmoment in de stad Op een bankje tussen bomen zit de stad even stilEen bezorger, oranje als de avondzonademt uit tussen
Bij mij aan de overkantzitten twee meisjes te pratenalsof het de bedoeling is van de dag zitten en praten. Naast hen
Een vrouw met wiebelende teneneen kind dat met haar schaduw speelteen man die naast hen zwijgend zitalsof hij heel de
Ze zit op een bankjegehuld in haar rustde zon speelt verstoppertjetussen de takken Een hond trekt een mensdoor het gras,
Mijn vrouw, o muze van proseccoen patatas bravaszit alweer drie uurop een zonovergoten terrasZe lachtZe klatertZe nipt met stijlIk, de
Sommige gedichten ontstaan op het terras, andere juist aan de keukentafel of in een keuken die hopeloos leeg blijkt. Dit
Soms gebeurt hetJe loopt door je wijk, niets aan de handTot je oog blijft haken aan ietsDat daar niet hoort
een collega vertelt over zijn demente schoonmoeder die het vanwege corona niet lang meer zou maken …
Als eerste geselecteerd door onzeeigendom om mijn liefde voor de Dom voor te dragen. …
een gedicht over een uitgestorven Utrecht in de corona tijd. En over de verbroken stilte. …
Ik ben al waar ik wezen moet Hij zit daar al uren Zijn handen gevouwen om niets, misschien stilte Misschien
Vooringenomen In het park, op een bankjehalf in de schaduw van een boomzat een man te eten een halve lunch
Bij mij aan de overkanttussen twee bomen, keurig geplantstaat een bankje — jawel — een zitmeubel!Met daarnaast een prullenbak, geelen
De een stapt afZijn fiets rijdt nog even doorin gedachtenstaat dan stil alsof hij zich schaamt De ander zit alzoals